AŞK İMİŞ HER NE VAR İSE ALEMDE

"Kırmızı bir kuştur soluğum

Kumral göklerinde saçlarının

Seni kucağıma alıyorum

Tarifsiz uzuyor bacakların

Kırmızı bir at oluyor soluğum

Yüzümün yanmasından anlıyorum

Yoksuluz gecelerimiz çok kısa

Dörtnala sevişmek lazım."

Gaspar Noe'nun "Aşk" filmini izlerken insanın aklına Cemal Süreyya dizeleri  geliyor . Cemal Süreyya sözünü nasıl sakınmadiysa Noe de kamerasını sakınmamış. 

Birbirine tutkuyla bağlanan iki insanın tensel yolculuğu üzerine bir filmden söz ediyoruz.  Bu yolculuğun detayları filmin iliklerine işliyor. 

Oyuncular gerćek birer aşık gibi sevişiyorlar filmin başından sonuna dek ve biz bunun birinci elden şahidi oluyoruz. 

Ressam ve sinemacı olma hayali kuran iki genç insanın Paris'te rahip ve rahibe hayatı yaşadıklarını düşünmek zaten manasız olurdu . Gaspar Noe'dan çok daha önceleri Puccini La Boheme operasında bizi Paristeki bu ucarı gönullerle tanıştırmıştı bile .

 Yine de genel izleyiciye hitap eden bir filmde bu denli açık sözlü olunması cok da beklenir bir şey değil. 

Zaten belki de bu yüzden sinema salonlarında görmediği ilgiden çok daha fazlasını Netflixde bulmuş bu film . Tabi Netflix Türkiye yada Erdoğanin ifadesiyle  Nesfilizden söz etmiyoruz.  Bizde filmi yayınlamak tabii ki  Mubi'ye nasip oldu . MUBI için bile Türkiye şartlarında cüretkar bir seçim olsa da şükür ki MUBI ne kendini tanıtmak için çok da çaba harcıyor ne de Mubiyi takip eden kitle duyarliklari kolay incinenlerden değil. 

Sadece 7 sayfalık bir senaryo ile kurgulanan 2 saati aşkın bir filmin adı "Aşk" ve bize gösterdiği durmadan sevişen insanlar ise aşkın anlamına dair tezi tartışmaya kapalıdır. Aşk iki insan arasındaki duygusal uyumun tensel birliktelikle taçlanmasıdır. 

Bir başka şairin sözüyle ifade edersek :

" Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir."

Filmin merkezindeki iki aşığın fantezilerine yenik düşerek  başka insanlarla da sevismelerine tanık oluruz . 

O zaman bütün aşklar sevismedir ama  bütün sevişmeler aşk değildir mi demeliyiz. 

Üstelik bu korsan sevişmeler dev  aşkın da sonunu getirir . Tıpkı La Boheme'de olduğu gibi.  

Aslında Aşk filmi bütün  cüretine ve izleyende uyandırdığı ahlaksızlık imgeslne rağmen ahlakçı bir mesaj ve monogami övgüsüne evriliyor sonuçta. 

Birbirine bu denli aşık ve bu denli aşk ile sevişen iki insan neden zevki başka bedenlerle bulunmakta arar?

Başka bedenlerde bulunan haz aşkı yok eden bir yangının aşıkları da zehirleyen ve tarumar eden dumanından başkası değildir .

Aşkın bedenlerin tüketilerek yok olması üzerine bir hikaye yazdığını bilse belki tanıdığımız Gaspar Noe filme tekrar bir göz atar ve ahlakcı ana fikri revize etmeye çalışırdı. 

Haz obezitesine kapılmış bedenler tıpkı yağla kaplanan damarların kan akışını durdurması gibi ruhlar arasındaki duygu alışverişini de bitiriyor.  

Bach'ın Goldberg'inin ve Satie'nin Gnossieni'nin yumuşak tınısında  buluşan bedenler saykodelik şarkılar eşliğinde yollarını ayırıyor. 

Gaspar Noe bize  Aşk'ı korumak için bazen giyinik kalmanın gerektiğini anlatıyor tabi ortada korunacak bir aşk olması şartıyla.