DÜNYANIN EN KÖTÜ İNSANLARI NEREDE YAŞIYOR?

 

Bir süre kesinlikle İskandinav filmi izlememeliyim. Bu Kuzey filmlerini ne zaman izlesem yaşadığım ülkeye dair içimdeki derin yabancılaşma duygusu daha da dibe iniyor ve neredeyse magma tabakasına ulaşıyor.

Düşünsenize biz Türkiye’de hemen her gün ülkemizi 1 kere  kurtarmak , geleceği üzerine kafa yormak zorundayız. Üstelik bize bu düşünceyi verenlerin önemli bir kısmı aynı zamanda dünyayı kurtarmakla meşguller.

Ülkeyi , dünyayı her gün kurtaran insanlar için fani bir bireyin  kendine dair kaygılarını öne çıkarması ne büyük ayıp , ne ölümcül günah. Dünya dururken, olmadı ülke dururken bireysel tasalara , varoluş endişelerine kafa yormak….

Bu saçma kafayı bize tabii ki öncelikle 1945-1991 arasında dünyayı ikiye bölen soğuk savaş verdi. Bu dönemde her an komünistler bir taraftan ülkemizi işgal edebilir , dinimizi, milliyetimizi ve de ahlaksız dünya görüşleriyle en kıymetli varlığımız olan kutsal ailemizi ayaklar altına alabilirlerdi.

Bu 45  yıllık paranoya 1991’de dünya için bitse de anlamadan ibadet eden bir halk için kabus devam edecek gibiydi. Nitekim kendine bu dünya misyonunu görev edinmiş olanlar dünyada yıkılan demir perdenin ülkede hep var olduğunu dış güçlerin ve içimizdeki işbirlikçilerin onları hep ülkemizi dinimizi, milliyetimizi, namusumuzu yıkmak için kullanmak istediklerini ısrar ve inatla tekrarladılar, hala da tekrarlıyorlar.

Çok az ülkeye nail olan bu kolektif “delirium” yada delilik hali içinde geleceğe dair planların bile artık kişisel değil toplumsal olması gereğine vurgu yapılıyor.

Ülkeyi yöneten  akıl ortalamamızın ölmeyecekse 70’İne varacağı zamanlara odaklı hedefler tasarlıyor, vadeler veriyor. Hadi bunu  1930’lara kadar insanlara bir şekilde açıklayabilirdiniz ama 2022 gibi ütopik bir tarihte buna dair iddiada bulunmak olsa olsa karşınızda çok özel bir toplumsal kitlenin olduğuna olan inanç ile mümkün olur.

Yine uzun bir girizgah ile film yazısı değil filmden yazı yazacağımı  gizlememiş oldum. Lars Von Trier’le karıştırdığım Joachim Trier’in Dünyanın En Kötü İnsanı’nda kim bu en kötü insan diye düşünmekten kendinizi alamıyorsunuz.

Dünyanın en kötü insanı cümlesi bir kez kuruluyor film boyunca. O da sevgilisini terk etmeye karar veren adamın zihninde. Kendisini dünyanın en kötü insanı olarak görüyor çaresiz biçimde. Buna karşılık ölümü bekleyen adamın yıllar sonra kendisini arayan eski sevgilisine ise dünyanın en iyi insanı olduğunu söylediğine şahit oluyoruz

Sevgilisini terk eden adamın iç hesaplaşmasından, yalnızlığın nirvanasına ulaşmış adamın son yakarışına uzanan bir spektrumda dünyanın en kötüsü ve en iyisi gidip geliyor.

Peki ortalamada ne var.

Ecce Homo mu? Hadi Ecce’sini de atalım . Sadece İnsan mı?

Ne diyor Anadolu ozanı :

“Ben de bir insan olmaya geldim…”

İnsan olmak . Bir insanın başka hangi amacı olabilir zaten? Peki hangi insan. Milyarlarca insan arasındaki o tek insan.

Dünyanın En Kötü İnsanı da Dünyanın En İyi İnsanı  da “ortalama” ve  “dünyayı kurtarmayan” toplumlarda, sıradan yani kendine en doğru seçeneği arayan/arayabilen insandır.

Hata yapan, deneyen,  arayan ,  bunları tekrar yaparken daha az yanlışa düşen.

Doktor, psikolog , fotoğrafçı mı olayım

Yaşlı entelektüel sevgili mi, genç sevecen aşık mı daha iyi

İlgisiz babaya katlanma zorunluluğu mu, onu hayatından silme özgürlüğü mü

Beyaz yakalı çalışmak mı, bir kitapçıda tezgahtar olmak mı, başarılı bir fotoğrafçılık kariyeri mi?

Anne baba olmak mı yada çocuksuz bir hayatı tercih etmek

Sağlıklı toplumların sağlıklı bireyleri için mücadele alanı dünyayı yeniden (her gün) kurmak değil, kendi doğrusunu bulmak için arayışta kalmaktır.

Sonunda ölümün  olduğu ve 24 saat onu düşünmemenin imkansız olduğu bir dünyada hayatta kalmak düşünme yetisi olan bir canlı için hedeflerin en  ilkeli aslında.  Hayatta kalma çabası nasıl olur da tek hedef haline gelir?

Kendini gerçekleştirmekten geri durmak insan için cehennemin dibi değilse de ilk adımları olmalı.

Dünyanın en kötü insanı de en iyi insanı da bizim başka insanlarla kurduğumuz ilişkilerin sonucudur. Bazen bizizdir bazen öteki ama insan bu ikisinin tam ortasındadır.

En iyi ve en kötünün arasındaki sadece İnsan olandır. Olmaya çalışandır.