Filmler Hayatlar

  6 Şubat Depremi ile yıkılan 10 şehrin neredeyse tamamının meydanlarında sokaklarında el arabası ile meyve satan seyyar satıcılara rastlarsınız. Güneydoğu’nun bereketi ile tarlalardan fışkıran meyveler ister karpuz gibi kocaman     ister kayısı gibi minnak olsun seyyar satıcılara hayatlarını kazanmak için bir şans verir. Dünya denen kürenin güneyinde eğitimden ve sosyal adaletten nasibini az alan coğrafyalar için seyyar satıcılık önemli bir iş ve ekmek kapısı olagelmiştir. Muhammed Buazizi 27 yıllık kısa hayatının tamamını yoksulluk içinde geçiren Tunuslu bir seyyar satıcıydı. Onun, bu mütevazi işi bile yapması için ondan rüşvet bekleyen bir sisteme katlanma eşiği bir Aralık günü doldu. O gün hayatını sürdürmek için tek bildiği   işini bile yapamadığını anlamıştı. Kendini ateşe verdi ve ağır yaralandı. 18 gün hayat mücadelesi verdikten sonra hastanede öldü. Muhammed kendini yakmamıştı. Muhammed aslında Kuzey Afrika’dan Ortadoğuya kadar çok geniş bir coğrafyayı ateşe vermişti.

It was one of the unforgettable quote of Fight Club that shook the world at the dawn of the 2000s, exactly 1 year before the millennium; ”Hit me as hard as you can" In another unforgettable frame of this film, which took   picture of the consumer society while the Internet possibilities had not yet increased so much The quote was  “The things you have will eventually own you”, the film describes the world that has been transformed  insanely  since the industrial revolution. Fight Club, remembered  on the minds with the unforgettable performance of Edward Norton and Brad  Pitt, engraves its allegory  with the following sentence beyond all its narratives : “You are not special, you are not beautiful, you are not the only snowflake in the world, you are just a rotting organic matter programmed to disappear like all the others.” Naturally, this cult movie came to my mind when I met the World Cage Fighting Champion Murat Kazgan for a random reason. I have never thought about this sport

  20.yüzyıl afili millenyumda yani 2000’de bitmemişti. Asıl bitiş yılı 1991’di. 1991 : 20.yüzyılı önceki tüm zamanlardan farklı kılan ve 2. Dünya Savaşından hemen sonra başlayan müthiş dönüşümün geri dönmemek üzere kırıldığı yıldı. 1945-91 arasında dünyanın yaşadığı garip ve tarifsiz ruh halinin izleri 1991’den sonra yavaş yavaş silindi. Lars Von Trier Europa’yı bu izler henüz taptaze iken çekmişti. Hatta izlerin pek çoğu daha bugünkü şeklini bile almamıştı. Europa o   zaman da hak ettiği ilgiyi görmüş belki de Lars Von Trier’i   her   ne olabildiyse o olması için desteklemişti. Savaş sonrası Avrupa’nın ruhunu tren yolculukları ve yıkıntılar arasından anlatan, kafa karışıklıklarının derinliklerini ölçen bu film için ilave tek bir cümle edebilmek ancak onu yeterince uzun zaman sonra tekrar izlemekle mümkün olabilir. 2023 bunun için uygun bir zaman mı? Soğuk Savaş bittiğinden beri neredeyse ilk defa soğuk savaş taraflarını eski günlerdeki kamplarına yakın noktalara taşıyan Ukra

  ABD’nin 1899 yılında patent işlerinden sorumlu dairesinin başkanı olan Charles Duell kendisine haksız olarak atfedilen     bir sözle anılır. Aslında onun söylediği söz 20.yüzyıl başlarken gerçekleşen icatların nasıl büyük bir dönüşüme imza attığına dairken bu sözü mizahla karıştıranlar “Yapılacak icatların tamamı yapılmıştır . İcat edilecek bir şey kalmadı diyerek sözü çarpıtırlar” Sonuçta sözün mesuliyeti Bay Duell’e kalsa da sonuç değişmez. İnsanlık tarım devrimini gerçekleştirdiği 10 bin yıl öncesinden ve belki ondan da önce başlayan icat yapma serüvenini 20 .yüzyıl boyunca zirveye çıkarmıştır. İnsanoğlunun icat edemediği çok az şey kaldı. Özellikle dijital devrimle ve iletişimin yaşadığı dönüşümle beraber dünya bambaşka bir yere dönüştü. 1988 yazındaTeksas’ta yangınlardan yorulmuş ormanda yol çizgisi yapan iki işçininhikayesini anlatan Prince Avalanche’ı izlerken bu teknolojik dönüşümün etkilerini tüm derinliğiyle hissediyorsunuz. Aslında değişimin uğramadığı tek alanı d