Filmler Hayatlar

  Toplum yaşamında giderek yeri  azalan diğerlerinin yanında köpekler ayrıcalığını hala koruyan   ender canlılardır. Köpek artık insan   için çalışmaktan çok insan için yaşar hale gelmiştir. Dünya’da Kuzey/Güney ayrışmasının en belirgin kırılma noktalarından biri de köpeklerle kurulan ilişkide gizlidir. İstisnalar saklı tutulmak kaydıyla kuzey kutup dairesinden güneye inildikçe sokaklarda başıboş köpeklere rastlamak olası hale gelmekte, tersinde ise köpek   adeta bir aile bireyine dönüşmekte, her köpek iyi kötü bir çatı bulabilmektedir. Kapitalizmin başarısı sokaklardan köpekleri silmeye yetmiştir. Kapitalizmin bu başarısı tüm alanlarda başarılı olduğu anlamına gelmez.   İtalya’nın zihnimizde çağrıştırdığı Amalfi’den, Napolitenlerden, Pizza’dan çok daha kötü şeylerin bolca resmedildiği Dogman filminde ortada ciddi bir başarısızlık olduğuna dair önemli karineler var aslında. https://www.beyazperde.com/filmler/film-255466/ Kötülüğün insan suretine girmiş hali olan Simon sadec

  VİETNAM-AFGANİSTAN (sen kazandın ama ben haklıydım) Adam Smith'in görünmez elinin gayet güzel biçimde piyasaları yönettiğine inananlar karşı cepheye galip geleli uzun zaman oldu.Yaklaşık 30   yıldır dünya sosyalizme karşı kapitalizmin zaferini kutluyor. Sosyalizm projesi 1991’de SSCB’nin dağılması ile çöktü. 1991’den yaklaşık 45 yıl öncesine gittiğimizde soğuk savaş dönemiyle karşılaşırız. Bu yaklaşık yarım asırda dünya iki kampa bölünmüştü. ABD’nin   kampı kapitalizmi, SSCB’nin kampı sosyalizmi   hedeflemekteydi.20. yüzyıla damgasını vuran çatışma ikinci kampın dağılması ile neticelendi. Dünya komünist bloka karşı kapitalist blokun zaferini kutladı. Hatta hala entelektüel faaliyetine devam eden Amerikalı yazar Francis Fukuyama bu durumu Tarihin Sonu olarak selamlamaktaydı. Bugün Afganistan’da yaşanan sorunun kökleri tam da iki kamp arasındaki geçmiş çatışmaya karşılık gelmektedir. Bu sene takip ettiğimiz Tokyo Olimpiyatlarından tam 40 yıl önce Moskova Olimpiyatları A

Afganistan’da yaşananları bir bilim kurgu filmi gibi izliyoruz. 1989’da Berlin Duvarı yıkıldığında Üniversite öğrencisiydim. Francis Fukuyama “Tarihin Sonu” isimli kitabıyla bu yeni dünyayı selamlıyordu. 1991’de doğanların 30, 10 yaşında olanların 40 yaşında , 40 yaşın üstündekilerin adamdan sayılmadığı bir ortamda 1991’de şunlar olmuştu diye konuşmak risk aslında. Yine de bu riski alıyorum.  1991’de üniversiteyi hem de ODTÜ’de bitirmiş olmama karşın bir defa dahi bilgisayar tuşuna basmamıştım. Hatta bir arkadaşla girdiğimiz bilgisayar odasından acaba bilgisayarları bozduk mu diye topuklayıp kaçtığımı hatırlıyorum. Tam 30 yıl içinde dünyanın nasıl değiştiğine hepimiz şahidiz. Kocaman bir dünya mı yoksa global bir köy mü kafamız karışık.   Fukuyama 1991’i Tarihin Sonu diyerek selamlarken kastettiği 19.yüzyıl ortalarından bu yana dünyayı kaynatan bir çatışmanın sona ermesiydi aslında.Fukuyama’nın sona erdiğini söylediği tarih Kapitalizm ve Sosyalizm arasındaki mücadelenin tarih