Filmler Hayatlar

  İnsan akıllı bir canlı olmanın bedelini öleceğini bilmekle ödüyor. Bu bedel son yüzyılda daha da arttı. Stoacılar asırlar önce öleceğiniz için üzülmeyin siz varken   ölüm; ölüm varken siz yoksunuz diyerek teselli verdiler     . Oysa onlar için ölüm hiçbir zaman tarihi ve anı belirsiz olmanın ötesine geçmemişti. Bilgi devrimi ve aydınlama çağı pek çok şey gibi ölümün de sırlarını açığa döktü. En amansız hastalık olan Kanserin bir insanı yaklaşık olarak ne kadar zamanda alacağı neredeyse takvim kesinliğinde bilinebiliyor. Yaşlı   yada genç olsun ölümün mukadderliğine dair bilgi sahibi olmanın insanı çıldırtmaması zor. Ölümü bir treni bekler gibi beklemek, ümidi kaybetmek,   hastalar   ve onların sevenleri için bir 21.yüzyıl çilesi oldu. Aronofsky’nin Kaynak’ta karşımıza koyduğu hikayenin üçboyutunun birincisinde ileri derecede kanser olan karısını hastalığın pençesinden çıkarmaya çalışan araştırmacı doktorla tanışıyoruz. Maymunlar üzerindeki deneyin karısının ölüme koşuşundan, on

  Oksijen Gazetesi   bir Radikal olamasa da memleketin Pravda’ya dönmüş medya ortamında görece bir ada gibi farklı ufukları önümüze seriyor. Bununla beraber muhtemel ki ülkenin gelir eşitsizliğinde geldiği noktanın bir sonuçu olarak Oksijen editörleri asıl hedef kitlesinin tüketecek ilave bir lüks bulamadığından yola çıkarak sağlık konularında okurlarına ölümsüzlüğün yolunu göstermeye çalışıyor. Oksijenin sağlık yazarları Beyaz TC vatandaşlarına 30 yıl daha ölmeyin sonra ölümsüzlük olmasa da 150-200 sene yaşamak garanti mesajı veriyor. Memleket 1930’ların Almanya’sı 1950’lerin Amerikası, 1980’lerin SSCB’si ve 1990ların Rusya’sı   kıvamına gelmişken ölmek için   ideal zamanların olmadığına ben de katılırım. Türk halkına ilave bonus bir 25 sene ömür verilmesi yerinde olur. Oksijenin pompaladığı ölümsüzlük hayallerini bir kenarda tutalım ve hayatın ölüm olmadan ne kadar sıkıcı ve manasız olacağı üzerine birazcık tefekkür edelim. Hoş biz düşünmesek de ölüm ve onun yakın dostu doğum hay